FietsvakantieFrankrijk

Groene Weg naar de Middellandse Zee

De Groene Weg naar de Middellandse Zee is een onderdeel van onze vier maanden durende fietsvakantie in Frankrijk. Lees hier ons reisverslag en ontdek strategisch gelegen campings.

De route, in het kort

We gaan 4 maanden op fietsvakantie. Ons eerste doel is Biarritz. Meer specifiek, het terras van Etxola Bibi. Vanuit Raalte fietsen we richting België waar we over oude spoorlijnen bij Namen komen. Daar volgen we de Maasroute totdat we overstappen op de Langs Oude Wegen route. Bij Cahors verlaten we deze route en gaan via De Vallée du Lot Fietsroute en daarna de Tour de Gironde Fietsroute naar Arcachon waar we overstappen op de Vélodyssée naar Biarritz.

Vanaf daar volgen we de Katharen Basken route naar Narbonne. Daar besluiten we door de hoge temperaturen om niet de Onbegrensd fietsen naar Barcelona van Paul Benjaminse te pakken, maar de Eurovelo 8 Mediterrane fietsroute langs zee te rijden. Door Onbegrensd fietsen door de Provence van Paul Benjaminse te combineren komen we uit bij Gorges du Verdon en Saint Tropez. Door fietspech houden we een week rust in Pradet bij Toulon.

Op 18 augustus beginnen we aan de terugweg richting Nederland. De eerste tweehonderd kilometer maken we een eigen route. Op 23 augustus kruist onze weg de Groene Weg naar de Middellandse Zee route ter hoogte van het gehucht Richerenches in de Vaucluse. Ons idee is om deze route naar Nederland te volgen.

Eerste meters

Al snel fietsen we de Drôme in. We houden halt in het Taulignan. Dit is zo’n authentiek dorpje waar je altijd naar op zoek bent op vakantie. We willen koude blikjes Oasis kopen bij de kruidenier, maar de steile smalle eenrichtingsverkeer straatjes maken het navigeren lastig.

Taulignan Groene Weg naar de Middellandse Zee

Na een verfrissing rijden we nietsvermoedend de D809 op. Dit blijkt een lange klim te zijn. Er rijden bijna geen auto’s en dat fietst lekker. We komen hoger en hoger en vangen glimpen op van het uitzicht. Eenmaal boven maken we een foto en dan gaan we genieten van een lange afdaling naar La Bégude-de-Mazenc.

Groene Weg naar de Middellandse Zee

Fransen en hun wijn

In een rivierkloof ligt het dorp Pont de Barret waar we verblijven op een camping. Verrassend genoeg bevindt zich een wijncave in dit dorpje met 500 inwoners. Omdat ik morgen jarig ben wil ik mezelf trakteren. We worden ontvangen door een vriendelijke mevrouw die een paar woorden Engels spreekt. Er wordt uitgebreid uitleg gegeven middels een wijnboek. Als ik bij het afrekenen vertel dat ik de gekozen fles vanavond ga openen, krijg ik de rode wijn opeens niet meer mee. Deze wijn moet minstens zes uur decanteren. Als ik zometeen wil drinken dan moet ik kiezen voor rosé. Deze fles kan zij mij absoluut niet verkopen. 

Ik verheug me op een rode wijn uit de Côte du Rhône. Na weken fietsen in de Provence wil ik even geen rosé meer. De eigenaar wordt er bij geroepen. Welke rode wijn kan vanavond nog gedronken worden? De man komt terug met twee wijnen die hij wel kan verkopen, maar dan moet ik de fles wel direct openen en het eerste glas eruit schenken zodat de wijn eerst kan luchten.

Dit is waarom wij van Frankrijk houden. Zoveel liefde voor hun producten, zelfs voor toeristen op een fiets zonder wijnglazen.. Maar dat durf ik niet te vertellen, want dan krijg ik waarschijnlijk ook deze fles niet mee. En voor de Nederlander, deze wijn is niet duurder dan de eerste, zelfs goedkoper…

Op de camping komt ’s avonds een jongeman bij ons zitten. Als een echte Fransman, vraagt hij natuurlijk eerst of wij dit wel willen. Hij blijkt een PhD geschiedenis te doen en voorziet ons van versgeplukte vijgen.

Twijfelachtige camping

De volgende ochtend vertrekken we vroeg en al snel mogen we de Col du Pas de Lauzun fietsen. Het is een heerlijke klim. Tijdens het eerste gedeelte van de afdaling heeft een motor moeite om mij in te halen.

Groene Weg naar de Middellandse Zee

Bij het verlaten van Crest moeten we over de D538. Dit is een druk bereden autoweg met veel vrachtwagens. Niet het fraaiste gedeelte van de Groene Weg naar de Middellandse Zee. Gelukkig mogen we na een aantal kilometer afslaan en komen we op een mooie rustige parallelweg.

Vandaag hebben we wat issues met een camping uitkiezen. Eigenlijk hebben we maar keuze uit één camping maar de reviews zijn een beetje vaag. Maar door de hitte kunnen we niet verder fietsen. Bovendien moet er natuurlijk lekker gegeten en gedronken worden om het nieuwe levensjaar te vieren. Dus in het dorp Chabeuil slaan we af en gaan op zoek naar de camping.

Groene Weg naar de Middellandse Zee

Het ziet er inderdaad allemaal wat vreemd uit, maar goed we hebben geen keuze. De oude campingeigenaar is doof en stokoud. Hij wijst ons een plekje aan. De plek is op het eerste gezicht nogal raar en klein: onder een mini boom, half in de struiken en midden in zijn voortuin. De man ziet Caro verlangend kijken naar de grote schaduwrijke plekken iets verderop en zegt: non!

Oké, dat is duidelijk. We zetten de tent op en gaan eerst maar eens douchen. In tegenstelling tot de reviews hebben we een warme douche met een goede straal. De schaduwrijke plek is ook de volgende ochtend nog vrij..

Omgekeerd

Om negen uur zitten we weer op de fiets. Het eerste stuk gaat over een rustige weg, maar is niet erg spectaculair. Bij het stadje Roman sur Isere raken we de route kwijt. Dit komt doordat het overal eenrichtingsverkeer is en dat gaat niet helemaal lekker als je de Groene Weg naar de Middellandse Zee GPX route andersom rijdt. We raken gefrustreerd en zijn blij als we ein-de-lijk de stad uitrijden. 

Kilometers lang fietsen we relatief plat maar dat stopt vlak voor Saint Donat sur l’Herbasse. In dat dorp doen we wat boodschappen en bikkelen weer verder omhoog. En het is nog steeds onverminderd heet. Vanaf hier blijven we stijgen en dalen en we krijgen flink honger. Maar we kunnen geen geschikte lunchplek vinden. Nergens een bankje in de schaduw. Uiteindelijk rijden we een stukje gras op. 

Als we doorfietsen, komen we natuurlijk vrij snel de perfecte lunchplek tegen, maar ons eten is op. Wel halen we koud vers water uit de kraan in het mooie dorpje Bathernay.

Goede herinneringen

De omgeving hierna komt ons bekend voor: hier hebben we vorig jaar samen met Caro haar oom en tante gefietst! Een weg met klimmetjes en afdalingen met een prachtig uitzicht op de Alpen.

fietsvakantie in Frankrijk

Toen wisten we natuurlijk niet dat we een deel van de Groene Weg naar de Middellandse Zee fietsten en nu blijkt het één van de mooiste stukken te zijn. Als we hard naar beneden racen, komt er van de andere kant een wielrenner ons tegemoet en die vriendelijk naar ons lacht. 

We gaan verder met de intervaltraining totdat we rond half 3 op een camping in Hautrive komen. De receptie is gelukkig open en we mogen een plekje kiezen. Dat hebben we al gauw gevonden: dicht bij het toiletgebouw en in de schaduw van een grote boom. De camping bevindt zich naast een supermarkt (daarom hebben we voor deze kampeerplek gekozen). 

We drinken al wekenlang blikjes Oasis. Onlangs hebben we ontdekt dat dit merk ook ijsjes verkoopt bij de supermarkt. We kopen een pak en racen terug naar de camping. Zelf eten we allebei 3 ijsjes. De rest deel ik uit de Nederlandse buren en aan een ander Nederlands fietsvakantie koppel. Zij fietsen de Groene Weg naar de Middellandse Zee vanuit Nederland.

Groene Weg naar de Middellandse Zee

Zwarte Wolken

Langzaam wordt de lucht donker. Terwijl ik met de buren praat, slaat Caro alle haringen in de grond zodat de tent stevig staat. In de verte horen we onweer. Rond een uur of negen begint het met regenen en duiken we de tent in. En de regen stopt niet meer. Het regent urenlang keihard. Ondertussen barst ook het onweer flink los. Doordat er geen wind staat, verplaatst de bui zich nauwelijks. We worden bang dat de tent het niet houdt en ook dat er water via het onderzeil de tent in komt. Net als we denken dat de tent verzuipt, wordt het weer droog. Yes, weer een mega bui overleefd!

Als we even buiten gaan kijken zien we dat we onze tent perfect hebben geplaatst! Op alle andere stukken van onze plek is het een modderpoel met een meertje erbovenop, maar waar onze tent staat, is het net wat hoger. Wat een geluk (of ervaring?) want anders waren we weggedreven. 

Het andere fietsvakantie stel heeft minder geluk: alles is nat. De volgende dag vraagt de vrouw naar het merk van onze tent want zij hebben een nieuwe nodig.

Wordt vervolgd..

Verder lezen?

error: Kopiëren is uitgeschakeld