Via verde de Ojos Negros
Via verde de Ojos Negros is een voormalig mijnspoorlijn omgebouwd tot een fietspad van 184 kilometer. De route is opgedeeld in twee delen. Via verde de Ojos Negros (Comunidad Valenciana) gelegen in de regio Valencia en Via verde de Ojos Negros (Teruel) in de regio Aragon. In dit artikel delen wij onze ervaring, foto’s, parkings en camping van het gedeelte in Valencia.
Fietsen Valencia
Via verde de Ojos Negros was 1 van de 20 via verdes die wij zouden verkennen in Zuid-Spanje. Destijds werd hevige sneeuw voorspeld bij Teruel. Hierdoor ging ons bezoek helaas niet door. In 2023 maken we opnieuw een reis naar Spanje. Zodoende krijgen we een tweede kans om te fietsen in Valencia.
Via verde de Ojos Negros is dus niet opgenomen in “Fietsen als een trein, over oude spoorlijnen in Zuid-Spanje“. Ben je nieuwsgierig naar welke via verdes wel in dit boek staan? Volg dan de bovenstaande link.
Route via verde Ojos Negros
Allereerst de route. De lengte van via verde Ojos Negros in Valencia is 75 kilometer. Het oude spoor stijgt van 101 naar 976 meter hoogte. In deze artikel bespreken we twee fietstochten vanaf twee parkings. Een etappe van Geldo naar Caudiel (retour 50 km) en een tweede etappe van Caudiel naar Barracas (retour 40 km). Ook delen we kort de spoorgeschiedenis en een camping die direct aan de via verde ligt. Zo kun je eenvoudig zelf fietsen in Valencia.
Etappe 1: Geldo – Caudiel (50 km retour)
Als startpunt kiezen we een camperplaats in Geldo. Vanaf Geldo is via verde de Ojos Negros eenvoudig te bereiken. Direct bij het inrijden van het kleine dorp vallen de grote muurschilderingen op. Deze prachtige street-art afbeeldingen bevinden zich aan de zijkant van de lokale woningen. De camperplaats met 10 plekken ligt bij een boomgaard en is rustig. Auto’s kunnen in het dorp worden geparkeerd. Dit is de locatie:
Av. Castellón, 12
12412 Geldo
GPS: 39.83620, -0.46394 / Link naar Park4night
Drukte van belang
Na slechts 1500 meter fietsen komen we aan bij de via verde (290 NAP). Gaan we links of rechts? We kiezen om in noordelijke richting te vertrekken. De reden daarvoor is simpel. Toen we zojuist vanaf de stad Valencia over de A23 snelweg reden, zagen we meermaals de via verde. Pal naast een drukke snelweg fietsen is niet onze favoriete bezigheid. Dus hopen we rechts richting Teruel op meer geluk.
Naast een snelweg, deelt het oude spoor de vallei ook met een operationeel spoor en de N224 autoweg. Een afgelegen ligging heeft deze via verde niet. Toch worden we de eerste kilometers omgeven door olijfbomen, sinaasappelbomen, citroenbomen en hoge cipressen.
Camping aan de via verde
De route voert ons door het dorp Altura waar een gemeentelijk zwembad naast de via verde ligt. Ter hoogte van Navajas bevinden we ons aan de andere kant van de snelweg.
We passeren deze camping. Erg handig dat er een camping is die direct aan het oude spoor ligt. Dit komt in Spanje zelden voor. Naast kampeerplaatsen zijn er ook glamping tenten te huur.
Met de CampingCard ACSI kampeer je hier in laagseizoen voor slechts 23 euro per nacht.
De route passeert een stuwdam en we komen tussen bergwanden te fietsen. Bij Jerrica is de via verde onderbroken. Over een fietspad naast een autoweg worden we omgeleid. Verschillende via verde wegwijzers helpen ons door het dorp.
Eenmaal terug op de via verde gaat het oude spoor door drie goed verlichte spoortunnels. We moeten behoorlijk klimmen en komen langzaamaan in een meer afgelegen gebied. Wel fietsen we op dit stuk naar Caudiel direct naast een operationeel spoor. Af en toe komt er een korte trein langs.
Twee sporen
Het breedspoor waar de trein overheen schiet is in 1901 aangelegd door Belgische kapitalisten en maakte deel uit van de Compañía del Ferrocarril Central de Aragónte. Het spoor waar wij overheen fietsen is in 1907 opgeleverd en was eigendom van De Compañía Minera de Sierra Menera.
Dit laatstgenoemde bedrijf bezat de ijzermijnen van Ojos Negros nabij Teruel. Blijkbaar was het voor hen rendabeler om een eigen smalspoorlijn van 205 kilometer naast die van de buurman te leggen. In plaats van het door de Belgen zojuist opgeleverde spoor te gebruiken.
Het resultaat: dubbele spoorweginfrastructuur. In het ruige gebied liggen de spoorlijnen noodgedwongen dicht bij elkaar. Tussen de spoorviaducten van beide partijen bevindt zich soms nog geen 20 meter afstand. Overal liggen dubbele tunnelbuizen en identiek uitgegraven bergwanden.
Begin 1900 moeten de lokale bewoners behoorlijk verrast zijn door deze enorme projecten in hun achtertuin. Andere tijden. Maar zonder de keuze voor deze parallel sporen zou er geen via verde zijn geweest om over te fietsen.
Olijfolie
Bij het dorp Caudiel (617 NAP) keren we om. Na 25 kilometer en 327 hoogtemeters stijgen mogen we eindelijk afdalen. We hebben een behoorlijke wind tegen. In Jerrica halen we bij een lokale coöperatie een fles olijfolie. Volgens kenners is de olijfolie uit deze regio een van de beste van de wereld.
Etappe 2: Caudiel – Barracas (40 km retour)
Voor onze tweede etappe rijden we met de camper naar het oude stationsgebouw van Masadas Blancas. Hier is ruimte om direct aan het spoor te parkeren. Het is een stukje niemandsland tussen twee spoorlijnen naast een woonhuis. De parking wordt gebruikt door locals en we hebben hier met de camper overnacht. Dit is de locatie:
Estación ADIF – RENFE de Masadas Blancas
CV-209
GPS: 39.96706, -0.633104 / Link naar Park4night
Tijdens onze lunch op de parking zien we behoorlijk wat andere fietsers op de via verde. Maar iedereen lijkt, net als het ijzererts destijds, in de richting van de zee te gaan. Het erts werd jarenlang vervoerd naar de haven van Sagunto. Daar werden de delfstoffen per schip verder vervoerd of bewerkt in de staalfabriek.
Ook wij starten onze etappe afdalend richting Caudiel. Het is een mooi stuk en we rollen met 35 km/h vanzelf naar beneden. We fietsen tussen bergwanden en gaan over een viaduct waarvandaan we een prachtig uitzicht op de omgeving hebben. Voor Caudiel gaan we door een spoortunnel. Na 9 kilometer zijn we in hetzelfde dorp als gisteren en keren we om.
Snelweg vergeten
De terugweg gaat met 10 km/h een stuk langzamer. We worden verrast door de kleuren van de natuur met op de achtergrond ruige bergen. De snelweg van gisteren zijn we allang weer vergeten. Op dit stuk van de via verde bevinden zich een aantal mooie picknickplekken.
Zodra we onze parking passeren fietsen we door. We gaan door drie spoortunnels en over een spoorviaduct. De stijging is pittig en we moeten flink aanpoten. Ook hier heeft een bosbrand gewoed. Dezelfde schade aan de begroeiing zagen we tussen Jerrica en Caudiel gisteren eveneens. Met een lange bocht probeert het spoor hoogte te winnen. De windmolens op de berg draaien op vol vermogen.
Na drie uur fietsen kunnen we concluderen dat we de enige zijn die richting Teruel rijden. Andere fietsers rollen allemaal zorgeloos naar beneden terwijl wij buiten adem zijn. 10 kilometer voor Barracas trappen we opeens een stuk lichter en hoeven we niet meer te klimmen. Tot in de verte is de via verde kaarsrecht. We rijden op 976 meter hoogte. Dus vanaf Caudiel hebben we 359 meter geklommen. We draaien om en gaan retour.
Lange afstand fietsers
Bij het dorpje Cella ten noorden van Teruel in de regio Aragon hebben we nog een stuk van de via verde verkend. De vallei is hier breed en de landelijke omgeving is vlak. Via Verde Ojos Negros is met de lengte van 184 kilometer vooral een ideaal fietspad voor lange afstand fietsers. Toch hopen we dat je door dit verslag een idee hebt wat je kunt verwachten. Ook als dagfietser is een bezoek aan deze via verde aan te raden.
Handige tips
- Lijkt het je leuker om met een groep over Via Verde Ojos Negros te fietsen? ACSI Reizen organiseert camperreizen in Europa waarin fietsen centraal staat. Tijdens de Spaanse Costa’s fietsreis wordt ook deze oude spoorlijn bezocht. Bekijk hier het reisprogramma.
- Lees voordat je gaat fietsen dit artikel: Ga goed voorbereid Via Verde fietsen in Spanje met deze tips.
